İki ayağımın üzerinde dikilirken - 5.bölüm

../.

Nevin’in gözünden:

Buğulu bir perde aralanıyor.  Sabah kalkışlarım gibi de değil.  Aman Allah’ım vücudum ne kadar yorgun?  Yatağımda değilim.  Telaşlanıyorum birden.  Nabzım hızlanıyor.  Burası bir hastane odası.  Birden sonra başımda bir hemşire beliriyor.  Yavaş, yavaş zihnimde canlanıyor ayrıntılar.  Karşı komşudaydım, salonda oturuyordum.  Sonra, sonrasını hatırlamıyorum.  Yoksa, Ozan Bey mi, getirdi beni buraya? Tanrım, ne kadar utanç verici bir durum.  Yine o bayılmalarımdan birini yaşamış olmalıyım.  Neyse ki, atlattım.

Bu sırada kapı açılır ve içeriye Ozan gelir.

“Nevin Hanım, geçmiş olsun! Bizi kaygılandırdınız ama şükür ki iyisiniz!”

“ Ozan Bey, size ne kadar teşekkür etsem, azdır. Evet, iyiyim. Sayenizde”

“  Ara sıra, böyle kendimden geçiyorum.  Çoğunlukla evde olduğum için şimdiye kadar çok ciddi bir durumla karşılaşmadım.”

“ Doktorlar da bir sebebini bulamadılar.  Tahlillerimde de bir anomali çıkmıyor. Alıştık böyle devam ediyor birkaç senedir.”

“ Hatırlıyorsunuz, değil mi? En son benim salonumdaydınız. Ben de getirdiğiniz, tiramusunun tabağını boşaltmak için mutfağa girmiştim.”

“ Döndüğümde, baygın haldeydiniz. Ben de hemen bir ambulans çağırdım. Sizi buraya getirdik. Birazdan doktorunuz da gelip, size bilgi verir, herhalde.”

“ Öyle alelacele çıktık ki, dairenize uğrayamadık. Kime haber vereceğimi de bilemedim!”    

“ Ziyanı yok, Ozan Bey. Size karşı da mahcubum inanın.  Tatlı ikramının bir hastane odasında biteceğini bin sene düşünsem aklıma getiremezdim. Kalben, teşekkür ederim bir kez daha size.”

“ Kız kardeşim var. Bana bira uzak oturuyor, ama.  Haber vermeyerek, yersiz yere de endişelendirmemiş olduk.  Ben taburcu olur, olmaz kendisini ararım.”

“ Bu arada siz de yoruldunuz, alıkoymuş gibi oldum, sizi. Ne olur siz de evinize gidip, dinlenin.  Artık, görüyorsunuz, iyiyim.”

“ Hayır, Nevin Hanım.  Lütfen, böyle konuşmayın.  Taburcu olana kadar sizin yanınızdayım.  Getirdiğim gibi size evinize yine ben götüreceğim.  İtiraz da kabul etmiyorum.”

Konuştukları gibi, doktorda Nevin Hanım’ın iyi olduğunu ve taburcu edileceğini söyler. Ozan Nevin Hanım’ı arabasıyla oturdukları apartmana getirir.  İyi olduğundan emin olduktan sonra, kendi dairesine geçerek, vedalaşır.

O gece, şimdiye kadar hiç hissetmediği bir duygu ile yatağına girecektir.  Birileri için karşılıksız bir şey yapmış olmanın verdiği ; haz.  Üstelik bu koşuşturmanın telaşı bedenini de sokaktan gelen bir çocuk gibi yormuştur.  Pek uzun zamandır bu denli tatlı uykuyu tüm bedeninde hissederek yatağa girmemiştir.

../devamı yarın