3 Şiir ( Hüzün,Yeşil Koltuk ve İki Kere)

Hüzün

Herkesin gülüp, oynadığı yerde,
Hüzünlüsün.
Seni hüzünlü olduğun için seviyorum.
Hüznü seviyorum, hem de seni seviyorum.
Sen hüzünlü olunca sevgi doluyor içim,
Hüznü sevmek, ayı seyretmek gibi,
Hissetmiyorsun ama keyif alıyorsun.



*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*


Yeşil Koltuk

Seni düşümde gördüm.
Hani o yeşil koltukta,
Bacakların çapraz olup,
Sağ bacağın, sol bileğine dolanmıştı.
Ancak, ayakkabılarının burnu bana bakıyordu.
Ben sana bakıyordum, sen dergiye bakıyordun!
Dergi sana yakın, ben sana uzak!


*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

İki Kere

Babam ölmüştü, iki kere,
Annem ise diriydi,
Ben kızgındım.
Kızgınlığımı göstermeye hakkım vardı.
Annemin ise gece yarısı hıçkırıksız ağlamaya,
Annemin hıçkırıksız ağlama hakkı,
Sessiz ve suskun çıldırma hakkının yerini alamadı.
Annemin erkekleri hayatta kalamadılar.
Hayatındaki erkekler ise onun olamadılar.
Çoktan seçmeli çıldırma hakkını,
İşaretlemişti o, çoktan.

26.06.06